ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 1/8/2021
Το μήνυμα της ΣΤ’ Κυριακής Ματθαίου
Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος την προηγούμενη Κυριακή στο Ευαγγέλιό του μας περιέγραψε πώς καταστρέφεται μια ανθρώπινη ψυχή αλλά και μια ολόκληρη κοινωνία, όταν θέλει να ζει στην παρανομία, μέσα στο βούρκο της αμαρτίας και στα πάθη της.
Στα πρόσωπα των δύο δαιμονιζομένων της πόλεως των Γεργεσηνών είδαμε το κατάντημα της ζωής των ανθρώπων που διώχνουν τον Θεό από κοντά τους. Από νοικοκυραίοι, κατέληξαν να ζουν μέσα στους τάφους των νεκροταφείων. Γεύτηκαν έτσι την ταπείνωση και τον εξευτελισμό της προσωπικότητάς τους. Αλλά αυτή ακριβώς η ταπείνωση και ο εξευτελισμός έφερε κοντά τους τον Ιησού Χριστό. Πλησίον Του βρήκαν την σωτηρία αλλά και την θεραπεία τους. Αντιθέτως, προτύτερα που ήταν δήθεν καλοί «νοικοκυραίοι», ζούσαν όμως μακράν του Χριστού, μέσα στον εγωισμό και την κοσμική αξιοπρέπειά τους είλκυσαν τους δαίμονες. Έκαστος εισπράττει κατά την καρδία του και ό,τι του αξίζει λέγει η Γραφή.
Σήμερα ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας περιγράφει μια άλλη πτυχή αυτής της κοινωνίας που επιθυμεί να ζει μέσα στα πάθη και τις αμαρτίες της, μακρυά από τον Θεό και την κιβωτό της σωτηρίας του που είναι η Εκκλησία Του. Ας προσέξουμε τι μας λέγει:
Μια κοινωνία χωρίς Χριστό, εκτός από δαιμονισμένη καταντά και παράλυτη. Ας κοιτάξουμε γύρω μας. Στο πρόσωπο του σημερινού Παραλύτου της πόλεως Καπερναούμ, ο Κύριος φωτογραφίζει την δική μας πόλη, την κοινωνία του σήμερα. Μια κοινωνία που δεν μπορεί να σταθεί όρθια και να προοδεύσει, διότι οι αμαρτίες της την οδήγησαν στην παραλυσία. Ο Ιησούς Χριστός γνωρίζει τα πραγματικά αίτια της παραλυσίας, γι’ αυτό και αντιμετωπίζει πρώτα την αιτία της που είναι η αμαρτία. Γι’ αυτό ακούμε να λέγει στον παράλυτο: «Θάρρος, παιδί μου, ας είναι συγχωρημένες όλες οι αμαρτίες σου».
Αυτό, αδελφοί μου, έχει ανάγκη και η δική μας ψυχή, η δική μας κοινωνία και η δική μας πόλη. Έχουμε ανάγκη να ακούσουμε τη φωνή του Ιησού Χριστού να μας λέγει: «Θάρρος παιδιά μου, ας είναι συγχωρημένες οι αμαρτίες σας». Ωστόσο, για να συμβεί αυτό, πρέπει πρώτα να κάνουμε κι εμείς αυτό που έκανε ο παράλυτος της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής. Να προσέλθουμε στον Χριστό. Να γκρεμίσουμε τον εγωισμό μας, να πάψουμε να νομίζουμε ότι κάποιοι είμαστε και ότι κάτι πετύχαμε στη ζωή μας, αφού η πραγματικότητα εκ του αποτελέσματος κρινομένη είναι ακριβώς αντίθετη. Ποιος από εμάς δεν βιώνει καθημερινά την καταστροφή, το γκρέμισμα αξιών και την σαπίλα;
Δημιουργήσαμε μόνοι μας έναν κόσμο που ουσιαστικά ζει χωρίς Θεό. Είμαστε μια δαιμονοκρατούμενη κοινωνία που αδυνατεί πλέον να σταθεί από μόνη της όρθια στα πόδια της και να προχωρήσει εμπρός, αφού γίναμε παράλυτοι και εξασθενημένοι στο μυαλό, στην ψυχή, στο σώμα, στη βιολογική μας συνέχεια, στην ηθική και οικονομική μας κατάσταση.
Αν θέλουμε να σταθούμε όρθιοι στα πόδια μας είναι επιτακτική ανάγκη να προσέλθουμε τώρα ενώπιον του Ιησού Χριστού, του μόνου αληθινού Θεού και να του μιλήσουμε με κάθε ειλικρίνεια και ταπείνωση, λέγοντάς του: «Χριστέ μου, είμαστε αποτυχημένοι. Ο εγωισμός έφερε την καταστροφή μας. Νομίσαμε ότι μπορούμε και χωρίς Εσένα να ζήσουμε. Ζητούμε ταπεινά συγχώρεση. Ζούμε καθημερινά σαν τους δαιμονισμένους μέσα στους «τάφους» μας, αφού θάψαμε από μόνοι μας τη ζωή μας μέσα στο βούρκο της αμαρτίας. Βιώνουμε την καταστροφή μας και αδυνατούμε πλέον να ορθοποδήσουμε.
Συ Κύριε βοήθησέ μας. Ταπεινά ενώπιόν Σου ζητούμε συγχώρεση και βοήθεια. Χωρίς Εσένα, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Δεν έχουμε πια καμία εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, στις γνώσεις μας, στους εαυτούς μας. Οδηγήσαμε τελικά τα σπίτια μας, τις οικογένειές μας, τις πόλεις μας, τις κοινωνίες μας στην καταστροφή.
Μια κοινωνία έτοιμη σαν τους χοίρους να πηδήσει στην θάλασσα και να πνιγεί... Όχι Χριστέ μου. Εμείς ερχόμαστε κοντά Σου, μείνε και Συ μαζί μας, διότι κατανοήσουμε ότι χωρίς Εσένα φως, ζωή και χαρά δεν υπάρχει. Ερχόμαστε κοντά Σου Κύριε σαν τον Παράλυτο της Καπερναούμ, για να ακούσουμε και εμείς την γλυκιά Σου φωνή: «Θάρρος παιδί μου, ας είναι συγχωρημένες οι αμαρτίες σου». Και τότε το θαύμα θα συντελεσθεί, διότι Εσύ Κύριε, ως Θεός, θα δώσεις εντολή στην κάθε παράλυτη ψυχή, αλλά και σε ολόκληρη την παράλυτη κοινωνία μας, να εγερθεί από το κρεββάτι του θανάτου, λέγοντας: «Εγερθείς τέκνον μου, άρον σου την κλίνην και ύπαγε εις τον οίκον σου».
Ναι Κύριε, ταπεινωμένοι όπως ο άσωτος και η πόρνη φωνάζουμε προς Σε, «Ελεήμον, Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα έλεός Σου», ώστε να εγερθούμε με την δύναμή Σου εκ της πνευματικής και ψυχικής παραλυσίας, που έφερε στη ζωή μας η αμαρτία και ο εγωισμός μας. Έτσι υγιείς να επιστρέψουμε στους οίκους μας, δοξάζοντας το Άγιο Όνομά Σου. Αμήν.
